02 Ιουνίου 2008 έως 30 Αυγούστου 2008

Για τον Όμηρο… η έκρηξη του χρώματος

Η βυζαντινή ζωγραφική αποτελεί για τον Όμηρο μία αναζήτηση δημιουργική, εντελώς προσωπική. Η μετάβαση από την απεικόνιση στην αφαίρεση επιδιώκεται με την υπέρβαση της σύνθεσης, το χρώμα και τον συμβολισμό του.

Ο Όμηρος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στην κοιτίδα του βυζαντινού πολιτισμού. Έλληνας της ομογένειας με μακρά θητεία στο Παρίσι (1953-1970) και αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες -όπου ζει έως σήμερα- μεταφέρει τις επιδράσεις από τη μακρά παράδοση της βυζαντινής και μεταβυζαντινής εικονογραφίας. Η θεματολογία του προστρέχει στη βυζαντινή τέχνη. Στυλιστικά στοιχεία, όπως η επιμήκυνση των μορφών, τα μικρά σχετικά κεφάλια, και η οπτική ανάβαση από τις μορφές στη βάση του πίνακα σε αυτές που βρίσκονται στην κορυφή ανακαλούν χαρακτηριστικά της τέχνης του Greco, o οποίος επιδιώκει την ανύψωση από τον φυσικό κόσμο στον υπερβατικό. Ο διάλογος είναι ουσιαστικός και γόνιμος. Οι τολμηρές όμως συνθέσεις αποκαλύπτουν νέους εκφραστικούς τρόπους καθώς ο καλλιτέχνης μετουσιώνει τα διδάγματα των ευρωπαϊκών ρευμάτων της σύγχρονης ζωγραφικής, σύμφωνα με τις πνευματικές του ανάγκες.

Ο Όμηρος είναι ζωγράφος του χρώματος. Ενώ παρακολουθεί την οργάνωση του χώρου, ακολουθεί τη σύνθεση, εκτινάσσει τα χρώματα. Η σύνθεση σχεδόν αναγεννάται με την εκτυφλωτική -φασματική- χρήση των χρωμάτων που αποκτούν μια εκφραστική δυναμική, ένα θριαμβευτικό ξέσπασμα. Πρόκειται για τη νίκη του χρώματος επάνω στη φόρμα, ένα σχεδόν βίαιο χρωματικό πάθος που απηχεί τους εκφραστικούς τύπους των εξπρεσσιονιστών. Στους μενεξεδένιους, άσπρους, υπόλευκους και γαλάζιους τόνους προστίθενται οι πορφυροί, πορτοκαλί και πράσινοι, σε έντονες χρωματικές αντιθέσεις. Το πινέλο βουτηγμένο στο χρώμα φθείρει τη φόρμα. Η φορά της πινελιάς κατά την κίνηση των μορφών καθιστά το φως δομικό στοιχείο. Σε ορισμένα έργα οι πινελιές γίνονται πιο ρωμαλέες. Το χρώμα θα δώσει στον καλλιτέχνη τη δυνατότητα να εκφράσει την ουσία των θεμάτων του. Η υφή της οράσεως μεταβάλλεται, φθάνει στην ψυχή των πραγμάτων. Η ζωγραφική του φαίνεται να συλλαμβάνει το βάθος της βυζαντινής ζωγραφικής.

Η ζωγραφική του Ομήρου εντάσσεται στον διεθνή καλλιτεχνικό χώρο συνδέοντας τη βυζαντινή παράδοση από την οποία ξεκινά με τις εικαστικές κατακτήσεις της Δύσης.