Το φιαλίδιο είναι κατασκευασμένο από φυσητό, άχρωμο γυαλί. Οι ιριδισμοί που παρατηρούνται στην επιφάνειά του οφείλονται στην οξείδωση του γυαλιού λόγω της παραμονής του αντικειμένου μέσα στο έδαφος για πολλούς αιώνες. Το σώμα του είναι δακτυλιόσχημο και πεπλατυσμένο. Στο μέρος όπου ο υψηλός και σωληνοειδής λαιμός ενώνεται με τον ώμο του αγγείου, προστίθενται δύο συμμετρικές κυματιστές ταινίες από γυαλί ενισχυτικού και παράλληλα διακοσμητικού χαρακτήρα. Από το σχήμα του συμπεραίνουμε ότι πρόκειται πιθανότατα για περιρραντήριο («καννί»), δηλαδή αγγείο με μακρύ λαιμό ειδικό για ραντισμό. Το συγκεκριμένο φιαλίδιο βρέθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφής έξω από το χώρο του ναού του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη. Μάλλον περιείχε αγιασμένο νερό ή μύρο, δηλαδή αρωματικό και κατά την παράδοση θαυματουργό υγρό, το οποίο ανάβλυζε από τον τάφο του αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη στον ομώνυμο ναό του. Φαίνεται ότι οι ιερωμένοι το χρησιμοποιούσαν για να ραίνουν και να ευλογούν τους πιστούς κατά τη διάρκεια τελετών.
Τα δακτυλιόσχημα περιρραντήρια πρωτοχρησιμοποιήθηκαν στον ισλαμικό κόσμο τον 12ο αιώνα και κατασκευάζονταν στη Συρία και την Αίγυπτο, από όπου πιθανώς εισάγονταν και στον ελλαδικό χώρο.